ముకుందుడు మెట్ట్లు ఎక్కుతున్నారు..

మన తెలుగు నాట ఒక సాంప్రదాయం వున్నది...

అది ఏమిటంటే...గృహంలో వున్న శిశు బాలకుడిని... శ్రీకృష్ణ అంశగా భావన....

ఆయన ప్రసాదమని.... శ్రీకృష్ణ రూపుడనే భావనతో... శ్రీకృష్ణుని పరంగా శిశువు ఎదిగే క్రమంలో...నిత్య క్రియలు సందర్భంగా... శ్రీకృష్ణుని కి అన్వయం చేస్తూ అనేకానేక కీర్తనలు...పాటలు...పద్యాలు వున్నవి....

ఇది మన తెలుగు నాట కాదు యావత్ దేశంలో వున్న భావన....

అందుకు అనేకానేక ఉదాహరణలు వున్నాయి...

మొట్ట మొదటి ఉదాహరణ....

సూరదాస్...ఈయన పుట్టు అంధుడు....కాని ఈయన రచనలలో బాలక్రిష్ణుని వర్ణన  ఎంత మధురంగా వుంటదంటే...సాధారణ ప్రజలు ఆవర్ణన పుట్టు అంధుడు చేశాడు అంటే నమ్మలేనంత.... అందుకే ఆయన స్మృతి పధం లో సదా శ్రీకృష్ణుడు నాట్యం ఆడుతున్నారని వాడుక...

తమిళనాట  వెంకట కృష్ణకవి వున్నారు... కాకపోతే  వీరు సంస్కృతం లో రచన....

తెలుగు నాట క్షేత్రయ్య.....

మహారాష్ట్ర లో అయితే విఠలుని పరంగా గుర్తించ తగిన మంది భక్తులు వున్నారు....

గుజరాతి లో వున్నారు...

ఇక బెంగాల్ ప్రాంతం అయితే... శ్రీచైతన్యులు....

ఇక ఈయనను అయితే శ్రీకృష్ణుడు మరలా ఈ రూపంలో లో జన్మించారు అంటారు...

ఇలా అనేకానేక....ఉదాహరణలు...

అసలు మన మోక్ష ప్రదాయక గ్రంధం...

శ్రీ మహాభాగవతంలో వ్యాసుల వారు దశమ స్కంధం మొత్తం శ్రీకృష్ణుని లీలా వైభవం....

పోతన గారు కూడా యధావిధిగా కొనసాగించారు...

ఆనాడు ద్వాపర యుగ సందర్భం గా శ్రీకృష్ణుని లీలా వైభవం మనం స్వయంగా చూడలేదు...

అందుకే మన శిశు బాలుడిని  శ్రీకృష్ణునిగా భావన...మన ఇల్లు గోకులం అయితే అనుకుంటే...

ఇక మన ఒడిన వున్నవాడు....స్వయంగా ఆయనే....

అందుకే మా దౌహిత్రుడైన ముకుందుడు ను నేను క్రిష్ణ రూపంగా పాటలు పాడేది....

కాకపోతే నేను ఇక్కడ మీకు తెలిపేది....రాబోవు రోజుల్లో మీరు కూడా ఈ సాంప్రదాయం పాటిస్తారనే భావన...

ఇక ఇక్కడ నేను తెలుపు తున్న చిన్న పాట....

మనవడు మొదటి సారిగా మెట్లు ఎక్కు తున్నారని...మా అమ్మాయిగారు పంపిన వీడియో చూడగానే నా నుండి వచ్చిన అప్రయత్న స్పందన....

వడి వడి నడకల శ్రీకృష్ణ 

వడి వడి నడకల శ్రీకృష్ణ 

పడి ఎరు పరంధామ పురుషోత్తమ 

పడి ఎరు పరంధామ పురుషోత్తమ...

వడి వడి నడకల శ్రీకృష్ణ

+++

వడి = వేగంగా 

పడి = మెట్టు

ఎరు = ఎక్కుట

+++

వడి తెలుగు పదమే....

పడి , ఎరు - ఈ రెండు పదాలు ద్రావిడ పదాలు అంటే తమిళ పదాలు...

జీవన తరంగాలు 1

భరించలేని గుండే కోతగా వున్నది...

ఏమిటో తెలుసు ఎందుకో తెలుసు కాని ఆశక్తుడను...ఆ బాధ గుండే దాటి పోవటం లేదు....ఇది నాలోని అంతర్మధనం...ఇది అలాగే కొనసాగుతుంది....

నిరుత్తరత అనే పదానికి అర్ధం అనుభవం లోకి వస్తుంది....

మౌనంగా నాలోకి నేను కుచించుకు పోవటమా...ఒదిగి పోవటమా....

అంతర్మధనం చెందటమా...ఎమో నాకు తెలియదు...ఎదో జరుగుతుంది....

అది ఆపని...ఆపుకోలేని వెల్లవలా కమ్ముతున్నది...ఎంత ప్రయత్నించినా...ఎంత అదిలించినా...బెదిరించినా...అంతకు రెట్టింపు బలంగా సునామిలా....వేసవి గాడ్పులా... అమావాస్యపు చీకటిలా....చిక్కటి పొగలా నన్ను ఆవహిస్తున్నది...ఆక్రమించుతుంది....

కోమాలో వున్న వ్యక్తి జీవించే వుంటాడు నిత్య నైమిత్తిక కార్యక్రమాలు చేయలేడు. నేను కూడా రివర్స్ కోమాలో వున్నాను. నిత్య నైమిత్తిక క్రియలు జరుగుతున్నాయి. వ్యక్తిగా నా భాధ్యత లు నేను నిర్వర్తించ లేను...

ఇది ఒక విధమైన నిర్లిప్తత కు దారితీస్తుంది....ఈ మానవ ప్రపంచపు సమూహాలలో నాది మాత్రం కదిలే ఏకాంతర వాసం....నాలో నేను...

నాతో నేను...ఇది కధ...ఇది వ్యధ...

ఇది మూర్ఖత్వమా అమాయకత్వమా తెలియదు...నాన్నగారి ప్రభావం ఇంకనూ విడవకున్నది....

ఆయన నడిచిన మార్గం ఇంకనూ నాకు పచ్చగానే కనపడుతున్నది...ఆయనకు ఇచ్చిన మాట మరచిపోలేకున్నది...

ఆయన కదలిక...ఆయన మాట... స్మృతి పధం వీడనంటున్నవి....

ఆయన నా బలం...నా బలహీనత...

ఆయన కుటుంబంని ధృడంగా పట్టుకోవటం నేర్పారు....సంతానం పై ప్రేమ అనురాగం నేర్పారు....అన్నిటి కన్నా ముఖ్యంగా ఆయన నన్ను నమ్మారు....దీనికి ఋజువులు ఉదాహరణలు లేవు...ఆయన మనస్సు...నా మనస్సు తప్ప...

నాన్న నాకు చాలా కొత్తగా దర్శనం ఇచ్చింది ...30-04-1994 న అంటే నమ్ముతారా....ఆయన అంత బేల అవటం....ఆయన నుంచి నేను విడిపోవటం...జీవనం గురించి విజయవాడ కుటుంబం షిఫ్ట్ అవుతున్న సమయంలో ఆయన వేదనకి సాక్ష్యం నా మనస్సు...ఆరోజు ఆయన నన్ను పట్టుకున్న తీరు....

గృహప్రవేశం మరికొద్ది సమయంలో ప్రారంభం అవుతున్న సమయంలో ఆయన అభిమానంగా దగ్గరకు తీసుకుని...నా నుదురుపై ఆయన పెదవులతో స్పృశించిటం...అది ప్రేమ...అభిమానమా... ఆప్యాయత....జీవితపు ఆఖరి క్షణంలో ఆయన నాపై చూపిన అపార నమ్మకం....తీసుకున్న వాగ్దానం....

ఇలా అనేకం...

ఇలా వీటి అన్నీటికి జవాబులా.....

నా మనవడు గారిని మా నాన్నగారు గా భావన చేయాలనే సంకల్పం, పట్టుదల....

( ఆయన పేరు పెడతారా లేదా అన్నది నాకు ముఖ్యం కాదు) ఆయన లాంటి ఉదాత్తుడును...శిశువుగా నా ఒడిలో కూర్చొనబెట్టి మురిసి పోవాలని....

కాల చక్రభ్రమణం అంటే అర్ధం ఇది అని తెలుసుకోవాలనే తపన.... ఆశ...

అలాగే...వంశపు పెద్ద మనవడి గా నేను అనుభవించిన హోదా....ముద్దు ముచ్చట...మా వంశపు రాబోవు మనవడికి అందించాలనే భాధ్యత సంకల్పం...

ఇది మా పెద్ద నాయనమ్మ గారు..

కీ.శే. శ్రీమతి ఆలపాటి రావమ్మ గారు అందించారు.....ఆమే నాకు ఊహ వచ్చు వరకు 1979 వరకు జీవించారు కనుక..ఆమే నన్ను ఎంత ప్రేమించారు అభిమానించారు అనేది నాకు మాత్రమే అనుభవం...

అలాగే మా తాతగారు శ్రీరాములు గారు.... అయితే వీరిది కొంత విలక్షణ ప్రేమ...ఇలా మనవడిగా నేను పొందిన ఆప్యాయత....నా తదనంతర తరాలకి అందించాలనే తపన.

అందుకే హితం అని భావించిన ప్రతి చిన్న ప్రయత్నం ని వదలక పట్టుకోవటం.

సంసార సాగరపు మధ్యన...ఏ చిన్న గడ్డి పోచ లాంటి ఆధారం చిక్కిననూ....అది హితం అని నమ్మితే దానిని ప్రతిపాదన చేస్తున్నా....

కాక  పోతే లౌకిక భావనలు దృష్ట్యా ఆ ప్రతిపాదనలు వీగి పోవటమో లేక నిరాదరణకు గురి అవటమో లాంటి చర్యలుకి గురి అవుతున్నాయి....

ఏమో కాలరూపుడైన శివుడు నాతో ప్రతి రోజు ఆరాట పోరాట ఆట....ఆడిస్తున్నాడు...ఆట గదరా శివ...ఆట...

అంటే....బాధ్యత శూలపు కొనతో తట్టుతూ ... పరిహాసం ఆడుతున్నాడు...

రోజు ఉదయించే కాలపు మలుపులో నీవు గెలుస్తావు అనే నమ్మకం ఇస్తున్నాడు.... రాత్రికి...నిద్రపోయే సమయానికి.... జీవన అనుభవపు ఎత్తులు జిత్తులు తప్పులు వెరసి అన్నీ కలిసి....మనిషి, మనస్సు అలసి పోయి , సొలసి పోయి , డస్సి పోయి...ఒరే బడుద్దాయ్! అని శివుడి పరిహాసం....

ఇది కథ..

ఇదే కథ...

ఇంతే కథ...

వెరసి...

నాలో నేను...

నాతో నేను....

మురళి మనోహర గోపాల

మురళిమనోహర గోపాల

రాధ మాధవ గోపాల

పరమ పురుష గోపాల 

భాగవతోత్తమ గోపాల 

మోక్షప్రదాయక గోపాల

గోపిక ప్రియనే గోపాల 

గోరూపధార గోపాల

కేళి లోల గోపాల 

ధర్మరక్షక గోపాల 

చక్రధారి గోపాల

మునిగణ వందిత గోపాల 

సర్వ జన ప్రియనే గోపాల

కుచేల సఖనే గోపాల

అనాధ నాధ గోపాల

ఆపద రక్షక గోపాల