కారణ కారణ సంబంధాలు

 ఈ కారణ కారణ సంబంధాలు బహు విచిత్రముగా వుంటాయి. అనుభవములొనే తెలుస్తాయి.

ఆడవిలో ఉసిరికాయ,సముద్రములొని ఉప్పు,ఊరిలొని కారము కలిస్తే ఊరగాయగా మారింది.కాని వీటిని అనుసంధానము చేసినవాడు మానవుడు కాబట్టి ఆహారము అయింది,వ్యాపారము ఆయింది.


తోలుబొమ్మలాటలో ఏపాత్ర ఏప్పుడు ప్రవేశమో,నిష్క్రమణో,కథాగమనానికి తగ్గట్టు మొదటినుంచి చివరకు పాత్రలను నడిపించే బాధ్యత నిర్దేశకుడే.కాబట్టి వినొదము అయింది.

కాని జీవితము ఇవేవికాదు అనుభవాల సమాహారం.ఈ జీవన చిత్రణలో ఏవరిని ఏప్పుడు మనకు అనుసంధానము చేయాలి,ఏప్పుడు నిష్క్రమింపచేయాలి అన్నది పూర్తిగా పరమేశ్వర ఆధినములొనే వుంటుంది అన్నద్ది సర్వులకు విదితమే .  ఇంకొద్దిగా వివరము.

మనము మనసాధారణ జీవనములో ఎవరికన్నా ఉపయొగిపడినా,సహాయము చేసిన, మనకు వారు మన అవసరాలలో ఆదుకుంటారనో లేక ప్రత్యుపకారము చేస్తారనో భావనలో వుండటము సహజము.కాని ఆలా జరగదు.ఇందువలన కొంత ఖేదన సహజము.ఇది వ్యవహారికము.కాని ఈ కర్మఫలితము మన పాపపుణ్యాల ఖాతలో నమోదుచేయబడుతుంది.ఇది సృష్టిలోవున్న  అనుల్లిఖిత నిబంధన. ఇది జరుగుతుంది, జరిగీతీరుతుందీ. 

             

మీరు, మీకు అవసరమయినప్పుడు, ఆ పరమేశ్వరుదు తప్ప అన్యులు సహాయము చేయగలవారేవరు అన్న భావన కలిగితే, మీరు భక్తితో ఆ పరమేశ్వరుని కొరండి,పిలవండి చాలు.

ఇక, ఆపై పరమేశ్వరుని భాధ్యత.

ఎవరో ఎందుకో వచ్చి మీకుసహాయపడతారు. మీ తాలుకు ఆవసరము గడిపి,మీ ఇబ్బంది తీర్చుతారు.సహాయపడ్డవ్యక్తి ఎవరో, ఎందుకుమీకు సహయముచేస్తున్నరో,దాదాపు వారి పేరు ఎమిటోకూడా మీకు అడగాలని అనిపించదు.

కాని తరువాత ఆలోచిస్తే,దేవుడే వచ్చాడా అన్నమాయ.

ఇలా జీవులకు జీవులకు పరమేశ్వరుడు కలిపే అనుబంధాలను " కారణ కారణ సంబంధాలు" అని అంటారు.

ఇది నా జీవితములో నేను 2 సార్లు గమనించా.బహుచిత్రముగా అవి "వారాణాసి" మరియు "కేదారనాథ్" నందు.